Bebekler Rahim İçinde Ağlıyor mu?

Birçok anne-baba, bir kadının hamileliği sırasında ultrasonları aracılığıyla bebeklerine gizlice göz atma şansını değerlendiriyor. Küçüklerini gerçek zamanlı olarak görme şansını, tekme atma, el sallama veya baş parmağını emme gibi yeni beceriler sergileme şansını bulur.

Ebeveynler, günümüzde anne karnında bebeğin gelişimine her zamankinden daha fazla şahit olabilirler, ancak yine de bir bebeğin hala anne karnındayken ne kadarını yapabileceğini merak edebilirler. Bebeklerin hala anne karnındayken emme yapabileceklerini ve örneğin yutabileceklerini biliyoruz, peki ya ağlamak? Bebekler rahimde ağlar mı? Hepimiz biliyoruz ki bebekler rahim dışında ağlamak için önemli miktarda zaman harcıyorlar (genellikle sabah saat 3’te, değil mi?), Ancak gelişiminde erken ağlayan kasları esnetmeye mi başlıyorlar?

Araştırmacılar ilk olarak, doğumdan hemen sonra hemen annelerin sesini tercih ettiklerini fark ettiklerinde bebeklerin rahimde nasıl tepki verdiklerini merak etmeye başladılar. Bebekler hala anne karnındayken annelerinin sesini öğrendi mi? Yoksa annelerinin doğasında kim olduğunu otomatik olarak biliyorlar mıydı?

Şimdi, biliyoruz ki, elbette, bebekler hala anne karnındayken dünyaya öğrenmeye ve cevap vermeye başlıyorlar. Aslında, araştırmalar bize bebeklerin hala rahim içindeyken beklediğinizden çok daha erken yanıt vermeye başladığını göstermiştir. Örneğin, bir 2015 araştırması, bir rahimdeki sese yanıt veren bir bebeğin en erken 16 hafta olduğunu ve aslında kulakların tam olarak gelişmesinden önce olduğunu buldu. Çalışma ayrıca, rahimdeki bebeğe konuşmanın ve dokunmanın fetüsü doğrudan etkilediğini ve fetüslerin daha fazla tekmeleyip sonuç olarak daha fazla hareket edeceğini buldu.

Temel olarak, artık bebeklerin rahim dışındaki dünyayı öğrenmeye başladıklarını, rahminin içinde olduklarını biliyoruz. Sesler, bir annenin hareketi, ışık ve annenin karnına baskı yapan büyük kardeşler gibi dış uyaranlara cevap verirler. İn-utero’daki bebekler ürkütülebilir, dolanabilir, idrar yapabilir ve hamile olan her kadın bildiği gibi, ortalama bir takla atar. Peki ya ağlamak? Bir bebeğin rahimde gerçekten ağlayıp ağlamadığını söylemek zor olacak gibi görünüyor, tüm bu amniyotik sıvı ve rahimdeki bir bebeğin şikayet edemeyecek kadar fazla olamayacağı gerçeği – oldukça rahat kurulum orada oluyor.

Ağlamayı oldukça basit bir şey olarak düşünseniz de, aslında ağlayan birçok şey var. Bir bebeğin ağlamayı başarması için, vücuttaki yüz kasları, hava yolu düzenlemesi ve solunum gibi birçok sistem arasında çok fazla koordinasyon olması gerekir. Bir bebeğin ağlaması için olması gereken en önemli şey bir çeşit seslendirmedir – aka ses. Bu çalışma, ağlamanın hem vokal olmayan hem de vokal bir bileşeni olduğunu göstermiştir. Böylece bir bebek rahimde nasıl ağlanacağını öğrenmeye başladığında, ağlamanın vokal olmayan tarafını sergilerler.

Ancak bir bebek ağlamasıyla tanımak için en önemli şey, bir ağlamanın aslında önemli bir gelişimsel kilometre taşı olduğudur. Ağlayabilen bir bebek aslında beyninin, sinir sisteminin ve vücudunun ağlamayı başarmak için doğru çalıştığını gösterir. Yani bir ağlama gözle göründüğünden çok daha fazla – bir ağlama aslında bebeğinizin olduğunu gösteriyor:

• Bir çeşit dış uyaranlara tanımak
• Uyarıcıların potansiyel olarak zararlı veya tehdit edici bir şey olması ve dolayısıyla olumsuz bir uyarıcı olarak işlenmesi
• Uyarıcılara, fiziksel olarak uzaklaşmaya, seslendirmeye çalışmaya ve beyin duyusal farkındalığına kadar bir dizi yolla tepki vermek.

Ağlama, bebeğin, yardıma ihtiyacı olan, sıkıntıda olduğu veya tehdit edici bir durumdan taşınması gerektiği ve kelimenin tam anlamıyla hayatta kalma mekanizması olduğu konusunda bir bakıcıya sinyal verebilmesini sağlar.

Kısa cevap, evet, bebekler anne karnında ağlar, ancak bilim adamları ne dereceye kadar emin olduklarından emin değiller, çünkü ağlama bebeğin rahim içinde aynı değildir. Örneğin, uteroda ağlayan bir bebek, rahim dışında ağlayan bir bebekten biraz farklı görünebilir.

Bir çalışma, rahim dışındaki bir bebeğin davranışlarını rahim içindeki bir bebeğin davranışlarıyla karşılaştırdı. Bir bebeğin sahip olduğu toplam 5 durumu tespit ettiler: sessiz uyku, aktif durum, sessiz uyanık, aktif uyanıklık ve ağlama. Bu 5 durumdan, sadece ilk dördünün rahim içinde de var olduğu düşünülüyordu. Ancak tütün ve kokaine maruz kalmaya cenin fetal reaksiyonu gözlemleyen çalışma, rahim ağlamasında bebeğe göründüğü gibi görünüyor.

Araştırmacılar, bebeğin rahim dışında neye benzeyeceğine dair ağlayan davranışlarla ilgili davranışlar sergilediğini belirttiler: dil aşağı inerken ağzını solumak ve ağzını açmak, ardından üç artırılmış nefesi göstermek. Üçüncü ve son nefes soluk alma üzerinde bir duraklama ve “uzlaşma” ile uzatılmış bir nefes aldı. Temel olarak, bir bebek kısa bir süre ağlarsa neler hayal edersiniz. Bu özel çalışmada araştırmacılar en az 10 başka bebeklerde de ağlama davranışının kanıtını buldular.

Çalışma 2004 yılında piyasaya sürüldüğünde, çığır açıcıydı çünkü anne karnında “ağlayan” bir bebeğin ilk video kanıtını sundu ve araştırmacıların fetal davranış, aktivite ve gelişim hakkındaki düşüncelerini değiştirdi. İlginçtir ki, bebeklerden biri annenin doğumundan hemen sonra ağlama davranışını sergiledi. Düşündüğünüzde mantıklı olan – bebek rahimdeki vahşice sürüşe başlıyordu!

Sonuçta, çalışmanın ne olduğuna bağlı olarak, “yenidoğan ağlaması” tabiri, bebek ağlamasının arkasındaki işlemlerin ve bebek ağlamasının asıl fiziksel bileşenlerinin aynı olmasına rağmen, vücut hareketleri gibi eşlik eden ekşitlere frowns ve ex-utero ağlaması ile ilişkili desenleri nefes ve nefes, tam olarak aynı ağlama türü değil. Ana fark? Bebek henüz ses çıkarmadı.

Doktorlar, bebeklerin rahimde 20 hafta ağlamak için gereken tüm “önkoşulları” geliştirdiğini biliyorlar. Örneğin, 20 hafta boyunca, fetus nefes hareketlerini koordine etti, çenesini açabilir, çenesini titreştirip dilini uzatabilir. Gebeliğin yarısında, ayrıca yutulabilir. Bebekler de sıklıkla erken doğdukları için doktorlar, 24 hafta gibi bir sürede bebeklerin ağlayan sesler üretebileceklerini ve ortamlarındaki gürültüye tepki verebileceklerini biliyorlar.

Ağlama, bebek için önemli bir gelişimsel kilometre taşıdır ve vücuttaki birçok sistem arasında koordine edilmiş bir çabayı temsil eder. Bir bebek, rahim içindeyken bile dokunma, koku alma, duyma ve hareket etme gibi tüm duyularını geliştirmeye başlar ve yaklaşık 20 haftadan fazla bir süredir ağlamayı taklit etmek için tüm yeteneklere sahiptir.

Bebekler, dünyadaki rahim dışından yaşayabilecekleri dünyayı, içindeki ilk dünyalarından öğrenirler ve bunun bir kısmı etraflarında olup bitenlere tepki vermeyi içerir. Bir bebek, rahim dışında ağlayacağı şekilde ağlayamayabilir, özellikle rahim amniyotik sıvı ile doluysa, gözyaşlarını biraz yavaşlatabilir. Ancak rahimdeki bir bebek kesinlikle ağlama davranışını da içeren uyaranlara tepki veriyor ve işliyor.