Çocuklara İyi Sporu Öğretmek

Bu, kazanmaya daha fazla vurgu yapılması anlamına geliyor, diyor Balık, aynı zamanda erken ve sık sık sporçuluk öğretmek için bir fırsat sunuyor. Nasıl iyi bir spor olacağının anlaşılması, çocukların spordan öğrenebilecekleri en büyük hayat derslerinden biridir.

Dr. Rob’ın Fit Kids Yükseltme Rehberi’nin yazarı Rob Gotlin, “Değerleri aşılamanın en iyi zamanı, çocuklar küçükken” diyor. “Ebeveynler, sporcılığın değerlerini aşılamanın gerçekten ne kadar kolay olduğunun farkında değil” diyor. Çocuklar için – özellikle 8 yaşın altındaki çocuklar için – gençlik sporunun hedefleri fiziksel aktivite ve sosyal etkileşim olmalıdır. Gotlin, “Sporun neyle ilgili olduğunu kontrol edersek, bu gerçeği hatırlayabilirsek, iyi bir spor için zemin hazırladık” diyor.

Küçük çocuklar için birçok spor liginde olduğu gibi – resmi bir kazanan veya kaybeden yok, takım ve forma sahip olmak rekabet fikrini ortaya koyuyor. Bu nedenle, ebeveynlerin ve koçların eğlenmeye, egzersiz yapmaya ve birlikte oynamaya önem vermeleri çok önemlidir. Gotlin bir gençlik basketbol ligi yönetiyor ve oyuncuların hem oyun öncesi hem de sonrasında el sıkışırken ısrar ediyor. Ayrıca, çocuklara, koçlara ve ebeveynlere oyuna kuralların üzerinden geçmeleri ve herkese sadece oynamasını ve iyi vakit geçirmelerini hatırlatmaları için bir grup toplantısı ile başlamalarını önerir. Dr. Fish, skoru tutmayacaksanız, çocuklara bildirin – nedenini açıklayın.

Bu yaşta düşük basınçlı takım sporları en iyisidir. Dr. Gotlin, sürahinin höyüğündeki ya da faul hattındaki yerinde olmak, küçük bir çocuk için çok fazla inceleme yapıyor. Ayrıca, beyzbol gibi bir sporda, çocuklar genellikle etrafta beklerken ve ayakta dururken çok fazla zaman harcarlar. Futbol oynarken, devam etmeleri gerekiyor! Çocuğunuzun oynadığı spor türü ne olursa olsun, kazanmayı ve kaybetmeyi vurgularken eğlenceyi ve zindeliği vurgulayan bir lig ve bir koç arayın; Tüm ekip üyeleri, çabaları için birçok olumlu geribildirim alma ve oynama konusunda bolca fırsata sahip olmalıdır.

Çocuklar ergenliğe yaklaştığında, öfke alevlenmeye başlar – sahada ve aralarında. Özet olarak, sporcılığın temel prensipleri üzerinde anlaşmak kolaydır: takım arkadaşlarına, rakiplere ve oyuna saygı duymak; zarif kazanma ve kaybetme. Bu değerleri vermek için, antrenörler (ve ebeveynler) eğitim (çocuklara anladıkları bir dilde öğretme), pozitif akran baskısı ve sonuç veya politikaların bir kombinasyonunu (örneğin, kuralların uygulamadan askıya alınmasının ardından kırılan kurallar için bir uyarı sistemi) veya oyun).

Böyle sağlam bir temelde olsa bile, anın sıcağında takip etmek her zaman kolay değildir. Bu yüzden hem ebeveynlerin hem de oyuncuların patlamaları nasıl tahmin edeceğini ve önleyeceğini bilmeleri gerekir. Dr. Fish, kitabında üç aşamalı bir planı özetliyor:

1. Kazanma ve kaybetme, takım çalışması ve rekabet hakkındaki kendi tutumunuzu bilin . Eğer özellikle rekabetçi bir kişiyseniz, duygularınızı kontrol etmek için daha çok çalışmalısınız.
2. Tetikleyicilerinizi bilin. Dr. Fish, “Çocuğuma sert bir şekilde konuşan bir koç görürsem, bu benim için bir düğmeye basar” diyor. Diğer ebeveynler için, tetikleyiciler hakem tarafından algılanan kötü bir çağrı veya bir rakibinizin çocuğunuzdan yararlandığı hissini içerebilir. Çocuklar bir hata yaparak yola koyulabilir (grev yapmak gibi).
3. Nasıl sakinleşeceğini bil. Bu tetikleyicilerden biri duygusal bir tepki verdiğinde ne yapacağınızla ilgili bir oyun planınız olsun. Bir ebeveyn, bir süre için aralarından uzaklaşmak zorunda kalabilir. Bir çocuk, bir takım arkadaşından ona derin bir nefes almasını veya “sallamasını” hatırlatmasını isteyebilir.

Lisede, çocuklar kazanmanın, kaybetmenin ve kendi performanslarının farkındadır ve bu da iyi bir sportmenlik için sorunlara yol açabilir. Dr. Fish “Sonuçlara daha fazla baskı yapıldığında, çocukların kazanmak için yapmaları gerekeni yapma şansı artar,” diyor. “Çizgiyi geçme, başka bir oyuncuya alay etme ya da bir kural koyma ihtimalleri daha yüksektir.”

Bir oyuncu bir hata yaparsa, sık sık odağını kaybeder. Dr. Gotlin, “Başarı güven doğurur ve bunun tersi olur” diyor. Bu yüzden, olumlu pekiştirme, disiplin ve değerlere güçlü bir vurgu yapıldığı gibi, günümüzde hala önemlidir. Yetişkinlerin önderlik etmesi gerekiyor. “İlk günden itibaren öğretmenlik yapmamız gerekiyor: Sahaya, sahaya ya da sahaya adım attığınızda, dövüş sanatlarında dojoya saygıyla gördüğünüz gibi oyuna ve tüm yarışmacılara eşit şekilde saygı duymalısınız.”

Dr. Gotlin, ebeveynlerin kendi zihniyetlerini de izlemeleri gerekiyor. “Ebeveynler, çocuklarının bir üs çaldığını veya fazladan bir darbe aldığını görmek istiyor. Çocukların zihnini zehirleyen yetişkin dünyası. Önce kendimizi düzeltip sonra çocuklarımıza değer vermemiz gerekiyor.” Vermek istediğin mesaj: “Seni yarıştığını ve yeteneklerin üzerinde çalıştığını görmek için geldim.”

Neleri kontrol edebileceğinizi ve neleri kontrol edemediğinizi vurgulayın: Sporculuk bir seçimdir. Fish, “Orada ebeveynlerin ve koçların kontrol edemediği her türlü güç var” diyor. “ESPN’in ne söylediğini veya diğer takımın ne yaptığını kontrol edemiyorum. Ama çocuğuma kurallara göre oynamanın, rakibin el sıkışmasını, düşerse ona yardım etmesinin önemini öğretebilirim – Rakibi bunu yapmaz, hala yapabilir, çünkü yapılacak doğru şey budur. ”

Çocuğunuzu bir gençlik sporları ligine veya okul ekibine kaydetmeden önce, sporculuk felsefesini inceleyin. Sor:

• Lig sporciliği nasıl öğretiyor? Skoru tutmak, çöp konuşmak (oyuncular veya ebeveynler), rakiplerle karşılaşmak ve disiplin hakkında politikaları nelerdir?
• Oyun süresi, yetenek, kıdem ve pratikteki çaba ile nasıl belirlenir? Yoksa tüm oyuncular arasında eşit olarak mı bölünmüş?
• Koçun takım için hedefleri neler? Kazanmak için gerçekten gung-ho mu yoksa sporu tanıtmanın amacı mı? Fiziksel aktiviteyi veya sosyal etkileşimi teşvik etmeye ne dersiniz?

Burada mutlaka doğru ya da yanlış cevaplar yoktur; Çok şey çocuğunuzun yaşına ve mizacına bağlıdır. Ancak, aldığınız cevaplardan memnun kalmazsanız, başka bir seçenek bulmaya çalışın – veya en azından neye bulaştığınızın farkında olun ve çocuğunuza değerleri kendiniz öğretin.

Bir sezonun ortasında bir antrenörün performansından memnun değilseniz, bir antrenman veya oyunda kendisiyle yüzleşmekten kaçının. Nötr bir yerde ve zamanda bir toplantı ayarlayın, mümkünse ve elbette, antrenöre saygılı olabilirseniz diğer velileri de dahil edin.

Çocuğunuzun mizacını bilmek, sportmenlik ve değerleri öğretmenin en etkili yollarını bulmanıza yardımcı olur. Balık, dört ana kişilik tipine ayrıldığını söylüyor: Dr. Fish: duygusal, vicdani, agresif ve sosyal. (Çoğu çocuk bunlardan birkaçının birleşimine sahip olsa da, genellikle biri egemendir.) Çocuğunuzun hangisi olduğunu tespit ederseniz, o zaman sporculuğu öğretirken en çok neye ihtiyacınız olduğunu bilirsiniz:

• Duygusal : Ona nasıl sakinleşeceğini ve aydınlanacağını öğretmeye odaklan. Vücudunun üzgün olduğunda nasıl tepki verdiğini fark etmesine yardım et (sıkışık kaslar, sığ nefes). Beyin fırtınası yanıt verme yolları (10, derin nefesler, hızlı bir yürüyüş sayılır).
• Vicdani : Mükemmeliyet için gayret ve mükemmeliyetçilik arasındaki farkı ayırt etmesine yardım et. Negatiflere çok fazla odaklanmak yerine, nasıl geliştirileceğine dair olumlu hedefler belirlemek hakkında konuşun.
• Agresif : Sonuçları netleştirin. Çizginin nerede olduğunu ve geçerse yanıtın ne olacağını gösterin. (Bir kuralı ihlal ederse takip et.)
• S ocial: sizin yararınıza kullanın akran baskısı. Takım arkadaşları ile işbirliği yapmanın değerini vurgulayın ve kendisini üzüyorsa pozitif kalmasına yardımcı olabileceklerini hatırlatın.